Jainkoa ez da zuk uste duzuna

by

Mark Mallett

Urte askotan gaztetan, eskrupulozismoarekin borrokatu nintzen. Edozein arrazoirengatik, zalantzan jarri nintzen Jainkoak maite ninduela... perfektua izan ezean. Aitorpena ez zen bihurtzeko une bat gutxiago, eta zeruko Aitaren aurrean neure burua onartzeko modu bat gehiago. Ni naizen bezala maita zezakeen ideia oso-oso zaila zen onartzea. "Izan perfektuak zure zeruko Aita perfektua den bezala" bezalako Eskriturak,^[1]Matt 5: 48 edo "Izan santu, santua naizelako"^[2]1 maskota 1: 16 are okerrago sentitzeko baino ez zuen balio. Ez naiz perfektua. ez naiz santua. Hori dela eta, Jainkoari desatsegin behar diot. 

Aitzitik, benetan Jainkoari desatsegin zaiona bere ontasunean konfiantza eza da. San Paulok idatzi zuen:

Federik gabe ezinezkoa da berari atsegin ematea, Jainkoarengana hurbiltzen denak sinistu behar baitu bera existitzen dela eta bera bilatzen dutenak saritzen dituela. (Hebrearrei 11: 6)

Jesus Faustinari esan zion:

Errukiaren garrek erretzen naute, gastatzeko deiadarrak; Arimen gainean isurtzen jarraitu nahi dut; arimek ez dute nire ontasunean sinetsi nahi.  —Jusus San Faustinarantz Erruki jainkotiarra nire ariman, Egunkaria, n. 177

Fedea ez da Jainkoaren existentzia besterik gabe onartzen duen ariketa intelektual bat. Deabruak ere Jainkoarengan sinesten du, zeina nekez atsegin duen Satanasekin. Aitzitik, fedea umeen itxurako konfiantza eta sumisioa da Jainkoaren ontasunari eta bere salbamen-planari. Fede hau areagotu eta zabaltzen da, besterik gabe, maitasunaren bidez... seme edo alaba batek aita maite lukeen moduan. Eta horregatik, Jainkoarengan dugun fedea inperfektua bada, hala ere gure nahiak daramagu, hau da, ordainetan Jainkoa maitatzeko ahaleginak. 

…maitasunak bekatu ugari estaltzen ditu. (1 Pet 4: 8)

Baina zer gertatzen da bekatuarekin? Ez al du Jainkoak gorroto bekatua? Bai, erabat eta erreserbarik gabe. Baina horrek ez du esan nahi bekataria gorrotatzen duenik. Aitzitik, Jainkoak bekatua detestatzen du, hain zuzen, bere sorkuntza desitxuratzen duelako. Bekatuak sortuak garen Jainkoaren irudia desitxuratzen du eta miseria, tristura eta etsipena dakar giza arrazarentzat. Ez dizut hori esan behar. Biok ezagutzen ditugu bekatuaren ondorioak gure bizitzan, hau egia dela jakiteko. Beraz, horregatik ematen dizkigu Jainkoak bere aginduak, bere jainkozko lege eta eskakizunak: bere Jainkozko Borondatean eta harekin harmonian aurkitzen du giza izpirituak bere atseden eta bakea. Uste dut hauek direla San Joan Paulo II.aren betiko hitzik gogokoenak:

Jesus zorrotza da, gure benetako zoriona nahi duelako.  —PAPA JOHN PAUL II, Gazteriaren Munduko Eguna 2005erako mezua, Vatikano Hiria, 27ko abuztuaren 2004a, Zenit

Benetan ondo sentitzen da sakrifikatzea, diziplinatua izatea, kaltegarriak diren gauzak baztertzea. Duin sentitzen gara egiten dugunean, eta hori benetan izatera eginak garenari dagozkiolako. Eta Jainkoak ez zituen egin sorkuntzako gauza zoragarriak guk haietaz ez gozatzeko. Mahatsondoaren fruitua, janari goxoa, ezkontza-harremana, naturaren usainak, uraren garbitasuna, ilunabar baten mihisea... Hori guztia Jainkoaren esana da: "Ondasun hauetarako sortu zaitut". Gauza hauek abusatzen ditugunean bakarrik arimaren pozoi bihurtzen dira. Ur gehiegi edateak ere hil egin dezake, edo aire gehiegi azkarregi arnasa hartzeak desmintitzea eragin dezake. Beraz, lagungarria da jakitea ez duzula errurik sentitu behar bizitzaz gozatzeagatik eta sorkuntzaz gozatzeagatik. Eta, hala ere, gure natura eroria zenbait gauzarekin borrokatzen bada, orduan hobe da ondasun horiek alde batera uztea Jainkoarekin adiskidetasunean irauteko bake eta harmoniaren onerako. 

Eta Jainkoarekiko adiskidetasunaz hitz egitean, Katekismoan irakurri dudan pasarterik sendagarrienetako bat (eskrupuluentzako dohaina den pasartea) bekatu benialari buruzko irakaspena da. Inoiz Konfesiora joan, etxera etorri, eta pazientzia galdu edo ohitura zahar batean erori ia pentsatu gabe? Satan hor dago (ez al da) esaten: «A, orain ez zara garbi, ez garbi, ez santu. Berriro lehertu duzu, bekataria...” Baina hauxe dio Katekismoak: bekatu benialak karitatea eta arimaren ahalmenak ahultzen dituen bitartean...

…Bekatu benialak ez du Jainkoarekiko ituna hausten. Jainkoaren graziaz, gizatiarki konpongarria da. "Bekatu benalak ez dio kentzen bekatariari grazia santutzailea, Jainkoarekiko adiskidetasuna, karitatea eta, ondorioz, betiko zoriontasuna". - Eliza Katolikoaren Katekismoa, n. 1863. urtea

Zein poztu nintzen Jainkoa oraindik nire laguna dela irakurtzean, txokolate gehiegi jan edo lasaitasuna galdu nuen arren. Noski, triste dago niretzat, oraindik esklabo nagoela ikusten duelako. 

Amen, egia esan, diotsuet, bekatua egiten duen oro bekatuaren esklabo dela. (John 8: 34)

Baina orduan, hain zuzen, ahula eta bekataria da Jesus askatzera etorri dena:

Bekatuagatik santu, garbi eta solemne den guztiaz erabateko gabezia sentitzen duen bekataria, bere begietan erabateko iluntasunean dagoen bekataria, salbazioaren itxaropenetik, biziaren argitik eta santuen jaunartzea, bera da Jesusek afaltzera gonbidatu zuen laguna, heskaien atzetik ateratzeko eskatu zitzaiona, bere ezkontzako bikotea eta Jainkoaren oinordekoa izatea eskatu zuena ... Pobrea, gose, bekataria, eroria edo ezjakina da Kristoren gonbidatua. -Matthew pobrea, Maitasunaren Jaunartzea, p.93

Halako bati, Jesusek berak dio:

Arima, iluntasunez blai, ez etsi. Dena ez dago oraindik galduta. Zatoz eta konfidatu zure Jainkoa, nor den maitasuna eta errukia ... Ez dezala arimarik beldurrik izan Niregana hurbiltzeko, nahiz eta haren bekatuak gorriak izan ... Ezin dut zigortu bekatari handiena ere Nire errukira deitzen badu, baina aitzitik, justifikatzen dut nire erruki ulertezin eta ezin ulergarrian. —Jusus San Faustinarantz Erruki jainkotiarra nire ariman, Egunkaria, n. 1486, 699, 1146

Amaitzeko, bada, Jesusek zu bezalako norbait maita zezakeela pentsatzeko benetan borrokan ari zaretenontzat, behealdean, zuentzat bereziki idatzi dudan abesti bat dago. Baina lehen, Jesusen beraren hitzetan, honela ikusten dio gizateriaren pobre eta erori honi, orain ere...

Ez dut gizakia gogortzera zigortu nahi, baina sendatu nahi dut, nire Bihotz errukitsua sakatuz. Zigorra erabiltzen dut beraiek horrela egitera behartzen nautenean; Nire eskuak justiziaren ezpatari eusten dio. Justizia eguna baino lehen Errukiaren eguna bidaltzen ari naiz.  —Jusus San Faustinarantz Erruki jainkotiarra nire ariman, Egunkaria, n. 1588

Triste sentitzen naiz larria naizela uste dutenean, eta Justiziaz errukiaz baino gehiago erabiltzen dudala. Nirekin daude gauza bakoitzean kolpatuko banitu bezala. Ai, zein desohore sentitzen naizen hauekin! Izan ere, honek Nigandik behar bezalako distantziara geratzera eramaten ditu, eta urrun dagoenak ezin du jaso Nire Maitasunaren fusio guztia. Eta haiek dirala maite ez nautenak, uste dute larria naizela eta ia beldurra eragiten duen Izaki bat; Nire bizitzari begirada bat emanez, Justizia ekintza bakarra egin nuela ohartuko dira, nire Aitaren etxea defendatzeko, sokak hartu eta eskuinera eta ezkerrera lotu nituenean, profanatzaileak kanpora bota. Gainontzeko guztia errukia besterik ez zen: errukia Nire sorkuntza, Nire jaiotza, Nire hitzak, Nire lanak, Nire urratsak, Isuri nuen Odola, Nire minak - Nire baitan dena Maitasun errukitsua zen. Hala ere, Niri beldurra ematen diote, beraiek Ni baino gehiago izan beharko luketen bitartean. —Jesus Jainkoaren zerbitzari Luisa Piccarreta, 9ko ekainaren 1922an; Bolumen 14